Een jaar PvdA Weert: Een worsteling

Het was 9 januari 2012 toen ik als sympathisant van de PvdA een uitnodiging kreeg voor een bijeenkomst in wijkhuis Fatima. In de uitnodiging stond dat de PvdA al ruim een jaar daarvoor (dat moet dus in 2010 zijn geweest) gestart was met invulling te geven aan een permanente campagne: Weert op weg naar 2020. De aanleiding was: PvdA Weert zoekt naar mogelijkheden die bijdragen aan een bredere verankering in de Weerter samenleving. Twee vragen stonden centraal: – Welke thema’s dragen bij aan een verdere herkenbaarheid van de PvdA Weert; – Welke middelen kunnen we daartoe inzetten. Enthousiaste discussies in subgroepjes leidden op 30 januari 2012 tot een hele lijst met thema’s en middelen. Op 23 april werd een vervolgbijeenkomst georganiseerd waarin 5 groepjes aan de slag gingen met de thema’s: – PvdA doet … (de boer op, acties ondernemen, canvassen) – Leefbaarheid in wijken en dorpen – De binnenstad van Weert – Investeren in kader voor de PvdA – Herkenbare PvdA thema’s op sociale en maatschappelijke vraagstukken. De resultaten zouden moeten leiden tot een plan van aanpak per werkgroep. Ik zat in de laatste werkgroep en schreef op 26 april de notitie “PvdA Weert, op weg naar 2020 – een aanzet om de herkenbaarheid van de PvdA en de verankering in de Weerter samenleving te vergroten” Op 18 mei gevolgd door de notitie “Herkenbare PvdA thema’s op sociale en maatschappelijke vraagstukken – een nadere verkenning-. Ton Weegels vatte de themakeuzes van onze werkgroep nog eens samen op één A4: – Géén (sociale) armoede in Weert! – De Jeugd in Weert beweegt! – Groen Weert, stad van duurzaamheid! Twee andere werkgroepen kwamen met de notities “Binnenstad van Weert” en “Concept procedure aanpak issue”. 27 juni 2012 schreef ik vervolgens voor het thema ‘De jeugd in Weert beweegt!’ een eerste plan van aanpak.
En toen werd het stil rondom de themagroepen.  In november  weer een bijeenkomst. Van de oorspronkelijke deelnemers was toen nog maar een handvol over. Dit leek ‘trekken aan een dood paard’.
Ik was inmiddels lid geworden van de PvdA en had me ingeschreven voor de Jan Schaper leergangen. (Kan ik overigens iedereen aanbevelen!) Voor het uitwerken van huiswerkopdrachten was het noodzakelijk fractievergaderingen en raadsvergaderingen bij te wonen. Ik besloot me aan te melden als fractie-ondersteuner. Raadsstukken, beschouwingen, voorjaarsnota, begroting, najaarsnota , het kwam allemaal met kilo’s tegelijk mijn brievenbus binnen. Ik ‘worstel en kom boven’  althans dat probeerde ik te doen.  Al snel kwam ik er achter dat ik keuzes moest maken wilde deze hobby niet uit de hand lopen.  Kiezen voor fractie of werkgroep? Kiezen voor commissie A of B? Voor thema ‘zus’ of thema ‘zo’?
De raadsvergadering van 27 juni 2012 over de nieuwbouw van een basisschool op Laarveld leverde spannend politiek vuurwerk op met schorsingen, amendementen en (e)moties. De begrotingsbehandeling in november was mogelijk nog spannender. Hartstikke interessant! Hier en daar kon ik ook nog een inhoudelijke bijdrage leveren. Daar doe je het toch voor! Een ingezonden brief werd door dagblad De Limburger botweg niet geplaatst. Dat was dan weer een tegenvaller.
Wat zijn mijn conclusies na een jaar PvdA:
–    Onze raadsleden werken zich een slag in het rond en zijn, met alle respect,  voortdurend bezig met de politieke actualiteit / de waan van de dag. Het tempo ligt hoog. De uitdaging is groot. De waardering vaak laag. Om iets te bereiken heb je speelruimte en draagvlak nodig. Beiden zijn, zeker in de oppositie, beperkt. Het is eigenlijk een hondenbaan.
Hun kerntaken:
o    Volksvertegenwoordiging ( primaire taak!);
o    Kaders stellen en dit vertalen naar politieke opdrachten aan het college;
o    Controleren of het college het beleid uitvoert binnen de kaders.
Om deze kerntaken goed uit te kunnen voeren zijn ze al minimaal 20 uur per week in de weer. Bovendien geldt: Hoe kleiner de fractie, hoe meer werk per persoon. Deze mensen kunnen er echt niet veel meer bij pakken.
–    De PvdA Weert bestaat uit een te beperkt en vergrijzend clubje mensen rondom de 4 raadsleden en het bestuur. Door dit ontbreken van mankracht sterven ideeën nog voor zij tot uitvoering kunnen komen.
–    De ambitie van de PvdA Weert is groter dan de daadkracht / mankracht.
–    De belangrijkste vraag blijft: Hoe krijgen we een bredere verankering in de Weerter  samenleving. En daarmee zijn we terug in 2010 bij de aanleiding voor een permanente campagne.
Ik denk dat het aantrekkelijker moet worden om je aan te sluiten bij de PvdA. We moeten méér mensen, vooral jonge mensen, iets kunnen bieden en ze kunnen binden. Dit kan alleen als er iets tegenover staat: resultaat! Zowel collectief als individueel. Het moet je wat opleveren!
Het lidmaatschap van de PvdA is
–    leuk
–    uitdagend
–    levert wat op
–    maar is niet vrijblijvend
De uitdaging voor ons zit in het inhoud geven aan ‘leuk’  ‘uitdagend’  ‘resultaat’  en het ‘commitment’.
Ik denk dat we actief de boer op moeten en vooraf geselecteerde (jonge)mensen doelbewust moeten gaan benaderen om sympathisant, en eventueel op termijn ook lid, van de PvdA te worden.  Daarbij moeten we kunnen aangeven waarom wij net die persoon bij de PvdA nodig hebben. We zullen ze moeten aanspreken op zijn of haar persoonlijke kwaliteiten en wat die voor maatschappelijke betekenis kunnen hebben. Daarvoor moeten we hen als maatschappelijk kader onze ambitie, onze ideeën, ons verkiezingsprogramma helder kunnen voorleggen. Zij moeten zich hierin kunnen herkennen en zich enigszins gevleid voelen door de persoonlijke benadering en het vertrouwen dat wij in hen uitspreken.
Wie pakt deze handschoen op?

Groeten,
Ton Adriaens